SIRADAN VATANDAŞIN SHOW DÜNYASI

Sene sonu gösterisi, uçurtma günü, bahara merhaba partisi, büyükanne büyükbaba günü, keman resitali, bale gösterisi, proje sunum günü.........daha yüzlerce başlık altında seyrettiğimiz showlar.Muhakkakki çocuklarımızın dahil olduğu bu tür gösterilerden hepimiz yada çoğunluğumuz çok keyif alıyor olabiliriz.

Acaba gitsem mi ,gitmesem mi diye insanın kendine soramadığı,densizlik yapıp sorduğundaysa ''vicdan''denilen gerekli gereksiz herzaman fikirlerini beyan eden ; beyan ettiği fikirleri uygulamak istemesende sana; ''herkesin anne babası orda senin çocuğunun boynu bükük mü kalsın,gitmezsen çocuğun psikolojisi bozulurda ilerde sosyopat olur mu,yaşlandığında o da sana aynısını yapar mı''türden doğru soruları sorarak ,seni doğru yola ileten merci iş başında.

Ama tecrübeyle sabitlediğim üzere; bu gösterilerin sonu bizde gelmiyor. Dokuz yıldır ,ortalama yetmiş gösteri seyretmişimdir. Gösteriyi seyretmek çoğu zaman hem keyifli,hem duygulu..Burdaki asıl problem seyretme noktasına varmak için yapılan amansız mücadele; Çocuğun kıyafeti, saçı yerindeyse bu iyi bir başlangıç ama yetmez. Start için doğru zamanlama yapılmalı, yapılan zamanlama hatası; gösteriye geç kalma, çocuk gösteride baş roldeyse gösterinin başlayamaması ve tabiki yer bulamama olarak olarak bize geri döner. Ama herşey iyi başladı, trafiğe takılınılmadı,

şans bu ya arabaya park yeride bulundu. Hafife almayın park yeri bulmak o kadar kolay olmaz, otapark yeri savaş alanı , sen bir savaşçısın. Ne yazık ki erkeklerin centilmenliğinin, kadınların hanımefendiliğinin yok olduğunun en güzel oyunu orda oynanır, bizzat yaşamışlığım var.

Bu savaştan çıktın ama savaş bitmemiştir henüz, sadece cephe değiştirmişsindir. Gösteride  yer bulma savaşı başlar öyle önlerden falan aramazsın zaten, oralar iki saat önce gelip, davetiye'' iki kişiliktir'' yazısını anlayamayan ve bunun sonucunda memleketten dayılarıyla, halalarını çağıran yetmez Almanya'dan izne gelmiş amca çocuklarını da getiren anne baba tarafından kapılmıştır. Okul çalışanı mahçup mahçup bakarak sana koridorda sandalye koyar. Buna da şükür derken gösteri başlar; çocuklarına oskar verildiğini düşünen veliler birbirleriyle yarışarak resim ve film çekmeye başlarlar, bütün bu hengameden sana çocuğunu görebildiğin kısa saniyeler kalır.

İşte ben bütün bunları yaşayarak çocuğunun hiç bir gösrerisini kaçırmamayı başarmışken ve bunları bir daha göremem huşusuyla gösterileri seyrederken .....

İkinci bir çocukla, jübilemi yapamadan sahalara döndüm.Onun ilk okul buluşması''kardeşler günü''ydü,İkibuçuk yaşında olduğu için sadece oyun oynadı.Bir anne cep telefonuna video çekti ,ben de fotoğraf çektim.

Betül